Książka fotograficzna o wymiarach 217 mm x 197 mm
W książce przeplatają się dwa wątki – wojny i bieli ukazanej jako coś nieprzyjaznego i surowego. Punktem, w którym spotykają się te dwie opowieści jest mimikra – w czasie działań wojennych ludzie, tak jak zwierzęta, przybierają kolory maskujące, stają się bardziej zwierzęcy. Narracja została zbudowana w oparciu o fragmenty wojennych wspomnień, które naprowadzają na różne wątki. Zbiór fotografii własnego autorstwa oraz zdjęć archiwalnych i znalezionych to opowieść, w której pojawiają się takie motywy jak m.in.: niejednoznaczny status bieli w różnych kulturach jako koloru symbolizującego zarówno niewinność i czystość, jak i żałobę; symbolu pustki, braku i pewnej niedookreśloności jeżeli chodzi o miejsce i czas; światła i niebezpiecznego oślepienia. W książce znalazły się zarówno zdjęcia wykonane przez autorkę, jak i fotografie archiwalne z jej zbiorów oraz znalezione w internecie. Praca jest prezentowana na tle zapętlonego wideo, z którego screeny znalazły się wewnątrz książki.
