Zbyszko Trzeciakowski (1957-2006)

Absolwent Akademii Sztuk Pięknych w Poznaniu. Był wykładowcą tej uczelni w Pracowni Fotografii Komputerowej. Współtworzył w Łodzi w stanie wojennym festiwale sztuki niezależnej: Strych i Nieme Kino. Związany z wieloma nurtami kultury alternatywnej lat 60., 70. i 90.
W czasie stanu wojennego był działaczem tajnych struktur zdelegalizowanej „Solidarności”.
W latach 80. w Poznaniu jednoosobowo tworzył radykalne akcje artystyczne, które zagrażały jego życiu. Dokonywał ich rejestracji na taśmie wideo (jedne z pierwszych w Polsce). Od 1981 roku tworzył instalacje z udziałem planet i gwiazd. W 1981 roku rozpoczął rejestrowanie fotograficzne rysunków przestrzennych światłem. Od 1985 roku pracuje nad konstrukcjami optycznymi i mechanicznymi aparatów do zdjęć anamorficznych, jak i nad anamorfozami. Od połowy lat 80. opracowuje fotograficzne anaglify i rozmaite stereogramy. W latach 90. opracował abstrakcyjne przestrzenne modele kolorystyczne. W 1993 roku zaprezentował jeden z nich, oparty na graniastosłupie foremnym o podstawie trójkąta.
W 1986 roku Jerzy Truszkowski przyznał Trzeciakowskiemu NAGRODĘ im. ANDRZEJA PARTUMA za rok 1986. W uzasadnieniu swej decyzji Truszkowski napisał: „(…) za działanie zdokumentowane video-filmem, powodujące probabilistyczne zagrożenia życia artysty w niebanalnej formie, wywołane manipulacją ludźmi podającą w wątpliwość status ich wolności; oraz za działanie również zdokumentowane video-filmem, w skrajnie syntetycznej formie, ukazujące czystość poszukiwań ekstremów psychofizycznej kondycji artysty”.
Rzadko prezentował swe prace i to z reguły z dala od oficjalnych centrów wystawienniczych. Wyjątki stanowiły prezentacje m.in. w CSW Inner Spaces (1995) i na Festiwalach Fotografii w Poznaniu – gdzie pełnił też rolę kuratora.
Esej Jerzego Truszkowskiego na temat sylwetki Trzeciakowskiego: Najbardziej niepokorny polski artysta – Trzeciakowski”.