Język polski zubaża wizualne skojarzenia w sferze wody — o morzach, jeziorach, rzekach mówi się zwykle „akwen” – określony obszar wodny — bardziej nakreślając koncept przestrzeni niż życia, procesu, zmienności, pulsowania. W języku angielskim to „bodies of water” lub „water bodies”. Rzeka to już nie fragment przestrzeni, to ciało. Ciało, organizm, życie, ale też choroba i śmierć.
Akwen wodny nie może umrzeć. Rzeka – ciało już tak.
Dodatkowo pojawia się wiele mówiące określenie „riverbed” — koryto rzeki. W języku polskim znów bardziej nakierowujące skojarzenia na miejsce występowania rzeki, jej obszar, granice. Anglojęzyczne „riverbed” czy niemieckie „Flussbett” rozszyfrowane przez nienatywnego użytkownika języka odsłania „łóżko”, w którym naturalnie może się złożyć „water body” — ciało, którym jest rzeka. „Riverbed” to jednocześnie wyraźna obecność, bliskość, dopasowanie, relacja, naturalne środowisko, spokój. „Koryto” niesie wydźwięk raczej zidentyfikowania granic rzeki, które potem można zakwestionować — koryta rzek są korygowane, pogłębiane, prostowane, betonowane.
Projekt „working River/Rzeka pracująca”, z serii „The Riverbeds”, skupia się na Renie, jednej z najciężej pracujących rzek Europy. Ta ruchliwa wodna autostrada, mocno uregulowana, precyzyjnie kontrolowana, jest wysoce wrażliwa na konsekwencje zmian klimatycznych. Jej znaczenie ekonomiczne jest tak wielkie, że w planowaniu jej przyszłości nie ma miejsca na słabość. Oczekuje się, że będzie wyrabiać przewidziane dla niej normy. Jak w corocznym biznesplanie.
Anna Kędziora
Kuratorki: Lila Bosowska & Aleksandra Księżopolska
CSW Łaźnia 1 Gdańsk, 03.02.23-26.03.23
otwarcie 03.02.23 19:00
oprowadzanie po wystawie 04.02.23 14:00
