Kamila Kobierzyńska: Sehnsucht /ˈzeːnzʊxt/
Galeria Rodriguez, ul. Wodna 13, Poznań
Wernisaż wraz z oprowadzaniem: 11.09 godz. 19.00
Wystawa potrwa od 11.09 – 29.09.2021
Sehnsucht jako niemożliwa do spełnienia tęsknota noszona od pokoleń – w końcu mogła wyjść na wierzch by stać się nieco bardziej przejrzysta. Wystawa składa się z premierowych prac, a także w części z prac powstałych w ramach projektu doktorskiego Kamili Kobierzyńskiej „Kiedy kwitną wiśnie. Postpamięć i transmisja traumy”. W dużej mierze autorka bada tu wątki osobiste, a fragmenty są niczym studium przypadku. Zapach kwitnących wiśni, tak niewinnie kojarzących się z wstępem do lata, okazał się jednak ułudną słodyczą. Używany w badaniach nad transmisją traumy acetofenon – o zapachu kojarzącym się właśnie z kwitnącymi wiśniami – dla istot poddanych eksperymentom naukowym był właśnie wyzwalaczem traumy. Pamięć jako przedmiot zarówno badań naukowych, eksperymentów artystycznych, ale i jako czynnik konstytuujący nasze bycie w kontekście, okazuje się wymykać własnym kategoriom.
Refleksja nad przemijaniem składa się na pojęcie egzystencji jako doświadczenia kruchego, lecz bardzo złożonego. Uczucie życiowej niewiadomej, nasilające się wraz z upływem czasu, staje się powodem do stawiania pytań o własne korzenie, ale i o teraźniejszość, w której osadzenie okazuje się najpotężniejszym narzędziem odkrywania własnej tożsamości. Prace są wynikiem pracy z archiwami, obserwacji i kwerendy na temat postpamięci pokoleń.
Kamila Kobierzyńska | Mieszka i pracuje w Poznaniu. Od 2014 roku współtworzy Pracownię Obrazów Utajonych na Wydziale Fotografii Uniwersytetu Artystycznego w Poznaniu oraz prowadzi Pracownię Fotografii w Centrum Kultury Zamek w Poznaniu. Studiowała rejestrację filmową i telewizyjną w Instytucie Twórczej Fotografii na Uniwersytecie Śląskim w Opawie oraz fotografię na Uniwersytecie Artystycznym w Poznaniu. Od 2018 roku członkini zarządu Naukowego Towarzystwa Fotografii. W 2021 roku zrealizowała projekt doktorski „Kiedy kwitną wiśnie. Postpamięć i transmisja traumy.” Głównym polem jej zainteresowań jest pojęcie indywidualnej pamięci, postpamięć pokoleń, ich tożsamość. Tworzy używając szeroko pojętej materii fotografii oraz jej kulturowych znaczeń, realizuje obiekty site-specific, sytuacje z udziałem publiczności, a także zjawiska efemeryczne i ledwie zauważalne.