W swoim projekcie Aleksandra Żalińska nie tylko opowiada o swojej relacji z babcią, ale czyni z niej współautorkę performujacą do zdjęć. Sam proces fotografowania stał się w pewnym sensie pretekstem do wspólnie spędzonego czasu, a jednocześnie w przewrotny sposób nawiązuje do klasyków (Noboyushi Araki czy Martin Parr). To współczesna opowieść o drugim człowieku z poszanowaniem podmiotowości bohaterki. Sekwencja zdjęć jest wciągająca. Layout i forma książki nie zaburza intymności doświadczenia bycia dopuszczonym do zabawy.
Autorka o swoim projekcie:
Ale uważaj tam na siebie — przestroga, którą babcia niezmiennie obdarza mnie przed każdym dłuższym rozstaniem lub gdy informuję Ją, że gdzieś się wybieram. Wyraz troski, który tak bardzo oddaje obraz ukochanej osoby jaki chciałabym zapamiętać. Wewnętrzne ciepło, wieczny optymizm, zainteresowanie moimi problemami i gotowość wsparcia.
Babcia jest bardzo bliskim mi człowiekiem. Pragnę pokazać Jej zwykły dzień moimi oczami. Z pozoru proste, codzienne czynności są dla mnie pełne osobistych treści i wspomnień mówiących o naszej relacji, a jednocześnie przypominających, jak wiele Jej zawdzięczam.
